Tuesday 28 August 2012

മൗനനൊമ്പരം !

അറിയാതെ നെഞ്ചിലൊരു കനല്‍ക്കാറ്റ്-
വീശുന്നു നിന്നോര്‍മയില്‍-

പോയ വസന്തങ്ങള്‍, തളിരണിയാത്ത സ്വപ്‌നങ്ങള്‍...
സ്നേഹമറിയാത്തയെന്നെ നീ,
സ്നേഹം പഠിപ്പിച്ച നാളുകള്‍,
ഹൃദയത്തില്‍ മറ്റാര്‍ക്കുമില്ലാത്ത
സ്ഥാനം നല്‍കിയ നാളുകള്‍...

ഹേതുവെന്തെന്നറിയില്ലയിന്നുമൊരു നിലാവിന്‍റെ -
വരവിനെ കാതോര്‍ത്ത സന്ധ്യയ്ക്കും ,

വേര്‍പ്പെട്ട രാവുകള്‍ കേഴുന്നു -
മിഴിനീര്‍ തഴുകിയുണര്‍ത്തുന്നു...

ഒരുവാക്ക് ചൊല്ലുവാന്‍ നേരമില്ലയെന്നാകിലും-
മനമില്‍ കിതയ്ക്കുന്ന നൊമ്പരബിംബങ്ങള്‍‍...

നേരിന്‍റെ നേര്‍രൂപമെന്നു നിനച്ചിട്ടും-
നേര്‍വഴി നിനക്കില്ലയെന്നോര്‍ത്തു പോയി !

മൗനം മറുപടിയായി നീ ചമയ്ക്കുന്നതും-
മൗനനൊമ്പരം കണ്മുന്നില്‍ മറയ്ക്കുന്നതും,

അകതാരിലൊരു ഭാരം, അകലുന്നതിന്‍ നോവും-
അണയുന്ന ദീപമായി ഭൂമിയില്‍...

ഇനിയില്ല ആശകള്‍,ഇനിയില്ല സ്നേഹവും,
ഇനിയില്ലയെന്നിലെ നൊമ്പരക്കാഴ്ചകളും...

No comments:

Post a Comment